XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Hobe litzateke, beharbada,
Hau argitu ondoren, zilegi bekit
Izen horren azpian, sarreran esan dugun bezala, alde batetik inmanenteki egindako kritikak, eta, bestetik
Lehen taldeari buruz eztabaida dexente sortu dute kritika-mota horren balio eta helburuek, baina hori gerorako utziko dugu.
Kontua da kritika-mota horrek sarreran aipaturiko eskoletatiko baten edo bestearen ikuspuntutik jokatzen duela, eta ikuspuntu horiek berekin daramatzaten helburu eta metodologiak direla hemen jokoan jartzen direnak.
Beste alde batetik, kritika-mota hori da, nolabait, euskal kritikaren maila teorikoa eta teknikoa ematen duena.
Hala ere, honek baditu, nere ustez, eragozpen batzuk: esango nuke, euskal kritikariak oso exhibizionistak direla, alegia, izugarri gustatzen zaiela beren
Izan ere, oso dudatan jartzen dut horrela planteaturiko lan baten balioa.
Esan nahi dut: azterbideak, metodoak balio du testuko zerbait aurkitzen laguntzen digun neurrian, eta zer hori aurkitu ondoren hasi behar dugu idazten.
Baina bilatze-prozesuak ez du zerikusirik erredaktatze-prozesuarekin; bi gauza diferente dira.
Ondo dago, bai, erabilitako metodologia argitzea, baina emandako pauso guztiak papereratzearen balioa dudazkoagoa da.
Hala ere, badira era honetako kritika txalogarriak.
Zientifikoa deitu dugun kritikaren lehen atal horretako kritikak
Honelakoak idatzi dituztenen artean, lehen ere aipatu ditugun Mikel Hernandez eta Josu Landa aipa genitzake; baina berauen egilerik ezagunenak Jon Kortazar eta Jesus Maria Lasagabaster dira.
Kritika-mota honetaz, gauza bat gehiago esan nahiko nuke; hau da, askotan esan da kritika-mota honek besteen aurrean daukan ezaugarria baloraziorik ez egitea dela, alegia, obra literarioaren mekanismoak eta abar agerian jartzera mugatzen dela bere eginkizuna, eta horregatik
Eztabaidak eman dira maila teorikoan